بهره‌وري و کیفیت زندگی کاری معلّمان

یکی از ابعاد مهم زندگی هر فرد در جوامع امروزی، بهره‌وري شغلی است که بر جنبه‌های دیگر زندگی تأثیر مستقیم دارد. رضایت و خشنودی شغلی معلّمان از این قاعده مستثنی نیست. رضایت شغلی باعث می‌شود بهره‌وري معلّم افزایش يافته و نسبت به تعلیم و تربیت احساس رضایت و تعهد بیشتری نماید (کاتلین، 2001). برخلاف رضایت شغلی، استرس شغلی مضاعف، کنش متقابل معلّم و دانش‌آموزان را مختل می‌نماید. این استرس از تعامل میان معلّم و دانش‌آموزان شروع شده و در نهایت بستر مناسبی برای عملکرد نامناسب معلّم و دانش‌آموزان فراهم می کند که این همان کاهش بهره‌وري و کیفیت کاری معلم است (اینچ، 2000). بررسی یافته‌های مطالعات انجام یافته کمبودهای اقتصادی، رفاهی و بهداشتی، احساس عدم منزلت و احترام در میان اقشار جامعه، کمبود امکانات آموزشی، داشتن مشکلات ارتباطی با دانش‌آموزان، والدین و مسئولین مدارس، مشکلات آموزشی، انضباطی و رفتاری دانش‌آموزان را اصلی‌ترین منابع استرس معلّمی نشان می‌دهند.