مدیریت دانش

دانش سازماني به زعم غالب مديران موفق دنيا، مهم ترين سرمايه شرکت هاي سده بيست و يکم محسوب مي شو د. نظرسنجي هاي انجام شده در ميان ۲۰۰ شركت برتر دنيا نشان ميدهد بيش از ۸۸ درصد از مديران شرکتهاي موفق و بزرگ دنيا، مديريت دانش سازماني را به عنوان دومين اولويت اصلي کاري خود ذکر کرد ه اند.

مديريت دانش واژه اي است كه امروزه در ادبيات مديريت بسيار متداول شده است . كساني كه در اين حوزه مشغول به فعاليت هستند خوب مي دانند در پس اين واژه چه حوزه هاي تخصصي متعددي وجود دارد كه محققين مختلف مشغول به فعاليت و تحقيق بر روي آنها هستند.

تعريف مديريت دانش: ابتدائي ترين تعريف براي مديريت دانش عبارت است از: يافتن راهي جهت خلق ، شناسايي ، شكار ، اشتراك و توزيع دانش سازماني به افراد نيازمند آن. مديريت دانش يك واژه علمي است كه ارائه يك تعريف استاندارد از آن مشكل است. اما سه تعريف زير تا حدودي اين واژه را توصيف مي كند: مديريت دانش را به عنوان يک راهبرد تعريف مي کنند که بايد در يک شرکت توسعه داده شود. براي اينکه مطمئنن باشيم دانش به افراد درست در زمان مورد نياز مي رسد، به طوري که آنها دانش را به اشتراک گذارند و از اطلاعات براي بهبود وظايف سازمان استفاده مي کنند. مديريت دانش، شامل رو شهاي بهبود و ابزار آلات عملي است که به مديريت کمک مي کند تا در هر سطح و ناحيه اي در سازمان منجر به بهبود روشهاي کاري و محصولات شود. مدیریت دانش يک فرآيند خاص سازماني و سيستمي است براي کسب، سازماندهي، نگهداري، کاربرد، پخش و خلق دوباره دانش صريح و ضمني کارکنان براي افزايش عملکرد سازمان و ارزش آفريني. در هر حال به طور کلي مي توان چهار هدف براي مديريت دانش در نظر گرفت: ۱- تلاش براي ايجاد مخازن دانش، ۲- بهبود دستيابي به دانش ۳- كوشش براي ارتقاي فرهنگ وجود دانش ۴- مديريت كردن دانش به عنوان دارايي